همه ما دوران کودکی را گذرانده ایم ویا داریم می گذرانیم, همه ما به نوعی
خشونت را تجربه کرده ایم,وبا تجرب کردن خشم و خشونت ,خشن شدیم,
هر چقدر خشن تر شدیم از معصومیت فاصله گرفتیم,و هر چقدر از معصومیت
فاصله گرفتیم ریا و دروغ و حسادت و کینه و خودبینی و منیت و عصیان در
ما بزرگ شد و رشد پیدا کرد و از کنترل خارج شد و امروز یا آشکار ویا پنهان
ترویج خشنونت میکنیم , خودمان و خانواده و اجتماع و دنیارابا  این خشم
درونی به آتش کشیده ایم,ما از خانه خیلی دور شده ایم و ناخوداگاه در پی
دستاویزهایی مثل مدیتیشن و یوگا و هزاران وسایل دیگری که ما را کمک کنند
تا دوباره به خانه باز گردیم,بازگشت به خانه معصومیت,اگر در کنار بزرگترین
جانیان, کودکی معصوم را بگذاریم, او تحت تاثیر  کودک قرار میگیرد,همه انسانها
عاشق معصومیت هستند,ما دو انتخاب داریم ,یا با ادامه همین رفتار هاخشن تر
شویم و همه چیزها را نابود کنیم و یا در همین نقطه متوقف شویم و باز گردیم
به خانه ,ما خیلی دور شدیم از خانه.
این   ,, من ,, را بایستی بدون هیچ تعصبی و پیش داوری و کاملا بی طرفانه
مورد برسی و تحقیق و تفحس قرار داد ,انگار پدیده ایی را که نمی شنایم
 را می خواهیم بشناسیم , راه بازگشت به خانه فقط از این راه امکان پذیر
است, اگر انتخاب کردید به دنبال استادی بگردید که عشق را تعلیم میدهد
و راه بازگشت به خانه را تجربه کرده و میداند .تنها راه رهایی و آزادی ما باز گشت  به خانه است