هسته مرکزی و هدف بزرگ تمام تعالیم الاهی بر محور ,,انسان شدن ,, میچرخد وخودشناسی و شناخت و معرفت, آغاز راه انسان شدن, و قدم گذاشتن به جامعه انسانی است,این بزرگترین هدف روحانی برای هر کدام از آدمیان کره خاکی است ,انسان شدن و ماندن در انسانیت, و خداوند در آینه روح تمامی پیامبران انسان کامل را تابانده تا من وشما الگویی برای انسان شدن داشته باشیم , خداوند خردمند هر کسی را تشخیص داده که از همان نقطه سفر خود را به طرف انسانیت آغاز کند,چرایی وجود ندارد که من فقیرم یا ثروتمند,این تشخیص یک خردمند دانا و تواناست,ولی برای وارد شدن به جامعه انسانی ,یکی از ارکان مهم ,تعیلم و تربیت خانوادگی ماست ,اگر مربی ,کودک را بر پایه های, درست و حق و حقیقت, تعلیم داده باشد و انصاف را رعایت کرده باشند در آن صورت کودک با آشنایی و رشد با نظم الاهی بزرگ میشود و خود را انسان میسازد ولی اگر در خانواده ایی رشد کرده باشد, از نظم و دیسپلین الاهی خبری نباشد و قوانین خانواده و ایل و تبار و قوم و ملیت و .................بر او حاکم باشد در این صورت ,خودشناسی و شناخت تضادهایی که اورا از انسان, دور کرده واجب است آنچه تعلیم تربیت به ما میگوید ممکن است در تضاد با تعلیم وتربیت حقیقی باشند, وما با پافشاری بر تداوم این تعالیم ,از آرامش و سعادت ,که مجصول پیروی ازتعلیم حقیقی است دور میشویم.پاینده باشید.?

 وابستگی ها به صورت دوست داشتن و دوست نداشتن در دنیای واقعیت به صورت عمل هرروزمان,مارادرگیر و گرفتار کرده است. بزرگی می گفت, درد بزرگ در کنار گذاشتن کار بد نیست, دردناک ترین کار این است که کار خوب را کنار بگذاریم,کار خوب و کار بد را کنار گذاشتن ,این آغاز حرکت به سمت عدم وابستگی هاست, وقتی عملی بر مبنای دوست داشتن و دوست نداشتن صورت میگرد, آنچه مطرح هست ,, خودمان ,, هستیم و حود محور تمام کارهایی است که انجام میدهیم , ما بدون در نظرگرفتن نتیجه و عواقب کار ,که بازگشت به خودمان دارد,به این روش عادت کرده ایم. انسانی که در راه خودشناسی قدم گذاشته پی به اینکه ,تمام نتیجه و عواقب هر عملی را خداوند تعیین کرده , این نظم را ادراک میکند و عالم بر این نظم میشود,وخود را از عملی که بر مبنای خوب و بد , به آن عادت کرده آرام آرام دور میکند و خود را به عمل ,, درست ,, دیسیپلین میدهد. ابراز شیفتگی های خود را و دوستی دنیا را در کار خوب و کار بد می بیند, امید و امیدواری کمک و یاری خواستن های خود را به وابستگی ها ,می بیند, رعایت کردن و رعایت نکردن های خودرا ,که عاری از ترس از خدا است ,میبیند, و با شناخت و معرفت به عواقب ونتیجه هر عمل که صددرصد ازآن گریزی نیست راه درست که نظم است ,را با چشمان باز انتخاب میکند,و خود را به شهر امن میرساند و به امنیت دست پیدا میکند, و این راه نجات است,ما بدون خودشناسی نمی توانیم وارد شهر امن شویم ,.یکی از راه های شناخت , کارو راه درست , دیدن عواقب و نتیجه و محصول عمل , قبل از عمل کردن است, پاینده باشید.