یکی از گرفتاری انسان امروز ,پیش داوری ,و به زبان دیگر, ما در هر زمان در حال قضاوت کردن و نتیجه گیری هستیم. و حکم بد و خوب صادر میکنیم. واین کم کم به صورت عادت درآمده و در اثر تکرار برای ما امری اجتناب ناپذیری در آمد ,واین در تمام امور زندگی گسترش پیدا کرد و امروز ما تبدیل به انسانی متعصب شدیم , به طور مثال یکی از دوستان درباره رشد صحبت میکرد,که رشد چه هست و چه نیست ,یعنی آنچه در طول زندگی یاد گرفته بود برای او ملاک رشد بود ولی به نقطه ایی رسیده بود که شک کرده بود واقعا آنچه ما در این دنیا میبینیم رشد است ? در واقع نگاه ما به همه چیز ,نگاهی است که مال خودمان نیست و این نگاه را ما مبنای هر حرکتی قرار میدهیم, واین نوع نگاه و یا پیش داوری و یا تعصب ,انسان را بیمار می کند,برای اینکه ازاین بیماری نجات پیدا کنیم, در باره هر موضوعی ,که ذهن مارا ,به خودش جلب کرده, تمام آنچه را آموختیم , یادگرفتیم ,با تمام هر چه, خوب و یا بد ,درباره آن موضوع را کنار میگذاریم و با یک ذهن ,پاک و خالی, از هر پیش داوری ,درباره آن موضوع تحقیق می کنیم ,تا در اثر تحقیق و تفحس ,خود , حقیقت را پیدا کنیم, واین نگاه, است که ارزشمند است,واین رهایی از بیماری, تعصب و قضاوت کردن , است نه, با انواع بازیهای رایج که به خورد مردم میدهند.